Σαν enroute χάρτες χαρακτηρίζουμε τους IFR χάρτες που καθοδηγούν τον πιλότο για το en-route κομμάτι της πτήσης. Σαν en-route φάση ορίζεται το τμήμα της πτήσης ανάμεσα στις τερματικές περιοχές του αεροδρομίου αναχώρησης και προορισμού. Υπό μια άλλη ερμηνεία μπορούμε να πούμε ότι είναι η φάση μετά την απογείωση και την άνοδο μέχρι την φάση καθόδου προς το αεροδρόμιο προορισμού.
Οι χάρτες enroute παρέχουν πληροφορίες για χρήση σε ενόργανη πτήση. Περιλαμβάνονται ραδιοβοηθήματα (VORVORDefinition: VHF Omnidirectional (Radio) Range...
,NDBNDBDefinition: Non-Directional (Radio) Beacon...
) τα intersection που ο πιλότος μπορεί να χρησιμοποιήσει, τους αεροδιαδρόμους που τυχών βρίσκονται ανάμεσα σε αυτά με το ελάχιστο ύψος που μπορούμε να έχουμε περνώντας από αυτούς, τις θέσεις των αεροδρομίων και πολλά άλλα. Οι πιο δημοφιλείς Enroute χάρτες είναι οι low Enroute και οι high Enroute.
Οι low αναφέρονται σε χαμηλούς αεροδιαδρόμους και περιοχές, ενώ οι high περιγράφουν τις ίδιες περιοχές αλλά πάνω από τους low Enroute. To όριο μεταξύ των low και high Enroute, ορίζεται διαφορετικά στην Αμερική ή στην Ευρώπη. Για την Αμερική low Enroute ορίζονται οι πτήσεις κάτω από τα 18000 πόδια, ενώ στην Ευρώπη το όριο αυτό είναι στο FL245 (24500ft).
Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε ένα κομμάτι από ένα low enroute χάρτη της Jeppesen - Sanderson και θα αναλύσουμε τα δεδομένα που μας δίνει.
Αρχικά βλέπουμε τους αεροδιαδρόμους (airways) που εμφανίζονται σαν ευθείες γραμμές και είναι οι πορείες που θα πρέπει να ακολουθήσει κάποιος αν πρέπει να περάσει από την περιοχή εκτελώντας πτήση IFR. Εξετάζοντας έναν από αυτούς (a) συγκεκριμένα τον G33, βλέπουμε το όνομά του μέσα στο λευκό πλαίσιο. Κάτω από το όνομά του, εμφανίζεται το ελάχιστο ύψος που μπορούμε να πετάξουμε διανύοντας τον (7000’) και το συνολικό μήκος του σε εξάγωνο πλαίσιο (27NM). Επίσης διακρίνουμε και τις κατευθύνσεις του διαδρόμου (b) που είναι 017o και 197ο.
Ανάμεσα στους αεροδιαδρόμους βλέπουμε με τρίγωνα και δίπλα το όνομά τους (c), τα διάφορα intersection όπως τι VARIX που συνδέουν μεταξύ τους, τα airways. Κάποια από αυτά τα σημεία μπορεί να είναι και ραδιοβοηθήματα, VOR συνήθως, όπως το ΚΕΑ (d). Στον R19 (e) από το πάνω μέρος βλέπουμε το μήκος του airway αλλά μόνο ανάμεσα στα intersection στα οποία βρίσκεται. Δηλαδή στην ΚΕΑ και το VARIX. Στον διάδρομο Ν132 μπορούμε να δούμε το όνομά του και βρίσκεται σε άσπρο πλαίσιο με σχήμα βέλους (f) αυτό υποδεικνύει ότι ο αεροδιάδρομος αυτός είναι μονόδρομος άρα έχει μόνο κατεύθυνση από το ΚΕΑ στο RAPOS. Με κόκκινο πλαίσιο (g) ορίζονται οι περιοχές που έχουν κάποιους περιορισμούς στην διακίνηση μέσα σε αυτούς. Πληροφορίες για τις περιοχές αυτές, μπορούμε να βρίσκουμε σε NOTAM που εκδίδονται από την πολιτική αεροπορία της εκάστοτε χώρας. Στην θέση (h) βλέπουμε το όνομα και σε τι ύψος ισχύουν οι περιορισμοί. Με μπλε πλαίσιο ορίζονται οι τερματικές περιοχές TMATMADefinition: Terminal Manoeuvring Area...
(i) και το ύψος που ελέγχουν οι controller στην περιοχή αυτή.
Στο παρακάτω σχήμα βλέπουμε πως εμφανίζονται τα αεροδρόμια στους enroute χάρτες (a). Και τα στοιχεία του, Όνομα, icao code, και το ύψος. (b) .Στο παράδειγμά μας βλέπουμε το αεροδρόμιο Eleftherios Venizelos στην Αθήνα με κώδικα LGAV και ύψος 308 πόδια. Επίσης βλέπουμε με μπλε κύκλο την ATZATZDefinition: Aerodrome Traffic Zone...
του αεροδρομίου (c) και το ύψος του εναέριου χώρου που ελέγχει (d). Στο παράδειγμά μας από το έδαφος μέχρι τα 3000ft MSLMSLDefinition: Mean Sea Level...
.
Στο επόμενο σχήμα βλέπουμε την ίδια περιοχή αλλά σε high Enroute chart.
Συγκρίνοντας τον χάρτη αυτόν με τον ίδιο σε low θα δούμε ότι δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Συνήθως οι αεροδιάδρομοι έχουν τις ίδιες ονομασίες απλά με την προσθήκη ενός “U”. Βλέποντας ένα παράδειγμα τον αεροδιάδρομο UL52 (a) παρατηρούμε το όνομά του μέσα σε πλαίσιο το οποίο μας δείχνει ότι είναι μονής κατεύθυνσης, κάτω από αυτό φαίνεται το ελάχιστο ύψος FL245 που μπορούμε να πετάξουμε σε αυτόν και από πάνω το μήκος το ανάμεσα στα δυο intersection KEA και RAPOS.
Για το FlightSimmer.GR
Γιάννης Ευαγγελινός
